Op de GanGan

Abusievelijk meldde ik in de vorige editie dat we naar Griekenland af zouden reizen, maar dit moest Turkije zijn. We komen echter op deze reis nog wel in Griekenland. Na de landing in Dalaman, in Turkije, reden we in een taxi naar Datca, waar het gemotoriseerde motor/zeilschip de Gan Gan lag afgemeerd. De Gan Gan is een zeilboot van Germaine en Gerard uit Utrecht. Op het internet te vinden onder www.zonnigzeilen.nl

Uiteraard maakten we uitgebreid kennis met de tweekoppige Turkse bemanning. “Kenan” de kaptein, en “Caner” de kok. We voeren, -voortgeblazen door een stevige bries-, naar een afgelegen baaitje ergens aan de Turkse kust. Hier gingen we voor anker voor de nacht. Wat een genoegen om in een dergelijke exotische ambiance heerlijk rustig van een biertje of wijntje te genieten. Al snel bemerkten we bovendien dat de kok zijn vak uitstekend verstaat. Het diner smaakte ons heerlijk. Het lijkt een uitstekend weekje te worden hier, met mooi weer. Elke dag een wolkenloze hemel bij 30 graadjes. Afzien manneeeee…

De Turkse bemanning. “Caner” de kok (L)”Kenan” de kaptein (R)

Voor vertrek in de haven van Datca op het achterschip Gre en Mary

Voor vertrek worden alle kabels en touwen van het schip op sterkte door Lau Stroek gecontroleerd, en goed bevonden!

Weldra zweven we met grote snelheid over de Middelandse Zee. Grappig op deze superwijdhoek foto is dat de schaduw van het grootzeil midden over het schip loopt.

Met Dick en Wil aan het eerste wijntje

Gre en Wil bespreken hier het navigatieplan met de Kapitein. Het is maar goed dat ze allebei verstand van zeilen hebben.

Het is heerlijk vertoeven op de Middellandse Zee

Uit een belendende boot zagen we deze heer snel even het water ingaan na het verorberen van een kingsize pak Bulgaarse yoghurt. Gedreven door zijn kennelijke hoge nood vond hij een beschut plekje, maar was niet veilig voor mijn telelens. Wat hij hier net gedaan heeft is niet moeilijk te raden.

We zeilden het ene na het andere mooie haventje in.

Langs de kust zijn de meest exotische baaitjes te zien.

De kok is voortreffelijk, dat belooft wat. Hieronder enkele van zijn specialiteiten die hij het eerste voor ons bereidde. Links een salade met geitenkaas, midden heerlijke koolbladen met rijst, en rechts bonen met tomaten en uitjes.

Na de eerste nacht werden we tijdens ons ontbijt verrast door een tweetal dames op een boot naast ons. Zij dachten in het geniep hun “standjes” te kunnen afwerken. Ook zij waren niet veilig voor mijn 300 mm telelens. Het was een heel vreemd schouwspel wat zich voor mijn lens afspeelde.

Het begon er steeds ingewikkelder uit te zien, wat de dames deden op het bovendek van het schip. Daarom besloot ik er maar een serie aan te wijden.

Wat een toestanden. We kregen het er benauwd van op onze boot, en waren zelfs geneigd een applausje na afloop van deze bizarre voorstelling te geven, maar het was helaas te ver. Ze hoorden ons niet.

Wie zegt dat Turkse wijn niet lekker is moet maar eventjes langskomen. Mary Gre en ik genieten er in elk geval van.

S ávonds is het net als in alle Grieks haventjes heel erg knus en gezellig

Met een busje reden we naar de toeristenplaats Marmaris. Het was hier nog niet echt druk, maar wel bloedheet !!

Lau wordt nogal eens door bijen en wespen gestoken; hij is eraan gewend dat vrouwelijke omstanders vooral vrouwen hem dan met een tekentang uitzuigen. in dit geval had hij pech. Zijn vrouw Gre had er, zoals op de foto te zien is geen trek in.

Na verblijf in een paar prachtige windstille baaitjes, voeren we naar het knusse haventje van Selimiye, diep verscholen aan de Turks kust. De temperaturen lopen hier overdag op tot zeker 35 graden, maar het water is er daarentegen nog vrij koud. Dat komt omdat de zomer hier dit jaar later begonnen is dan anders.

Onder: We hebben door het koude water eigenlijk maar weinig gezwommen en gesnorkeld, maar er waren genoeg leuke andere dingen te beleven, bijvoorbeeld lekker luieren in de hangmat aan het dek van de Gan Gan, kano varen, shoppen, of een wijntje drinken aan boord of aan de kade langs de haven.

Linksboven Wil Gre en Mary shoppen er op los, en Lau in de kano. Lau was trouwens de late avond ervoor over een katrol gestruikeld en overboord getuimeld. Hij wist vrij makkelijk weer aan boord te komen, maar het papiergeld in zijn zak was bijna vermolmd en zijn gsm telefoon was blijvend kapot. Ook hield hij een paar zwaar gekneusde ribben over aan zijn nachtelijke zwempartij.

We hebben ons geen seconde verveeld, hier wordt ons door deze jongedame van Bulgaarse afkomst in het haventje van Selimiye een ietwat gekoeld rood wijntje geserveerd.

Tijdens de vaart konden bij voldoende wind de zeilen gehesen worden. Dat is voor de bemanning een hele klus maar voor de passagiers een pracht om te beleven. Heerlijk rustig glijdt het schip dan door het water. Met een van de bemanningsleden kon ik tijdens het zeilen in een bootje rondom het schip varen om wat foto’s te maken.

Als dit geen “Zonnig Zeilen” is.

Een plekje van waaruit ik ook vele mooie plaatjes van het zeilende schip met passagiers maakte.

Met een zeilsnelheid van zo’n 7 a 8 knopen doorklieft de Gan Gan het water van de Middellandse Zee. Het is nog vroeg in de morgen. Let eens op de wolk van optrekkende nevel boven de berg rechts aan de horizon.

De kok aan boord, de Turkse “Caner”, 33 jaar oud, was werkelijk fantastisch. Hij toverde de mooiste en lekkerste gerechten uit zijn keukentje. Hier een surprise Lasagne voor ons, de Hollandse passagiers.

Een heerlijke salade met een echt gezicht. Let eens op het ondeugende neusje. Die Turkse jongens toch!!

Ook deze haaien bek gevuld met een soort van Turkse Godendrank werd door kok Caner tijdens de vaart gefabriceerd en koel geserveerd. Dick en Lau genieten er met volle teugen van.

De aanblik van het fotogeniek beroemde haventje van het Griekse eilandje Symi zal ik nooit meer vergeten. Fotomaatje Jan Kiek was er eerder geweest, en had me er al voor gewaarschuwd. Deze foto maakte ik toen we vanuit Symi in een huurauto hoog door de bergen naar het bergdorpje Panoramiti reden.

Symi iets dichterbij. De afgemeerde bruine boot net links onder het midden is onze boot.

Een van de kades van het werkelijk schitterend gelegen Symi

Het eigenlijke haventje met aanlegplaatsen. Het wemelt hier op de kades van de gezellig tavernes, waar het op de terrasjes tot diep in de nacht heerlijk toeven is.

Panoramiti doemt vanuit de bergen voor ons op. Aan de haven ligt hier een groot klooster, dat pas 5 jaar geleden door de aanleg van een nieuwe bergweg voor het eerst met de auto te bereiken was.

De haven van Panoramiti ietwat dichterbij. Het beroemde klooster is eigenlijk het enige gebouw hier. In de haven ligt de ferry die ook langs Symi vaart.

Een hapje eten met een koud biertje in een leuk haventje. We drinken alle merken bier etc, maar zo af en toe pakken we dan toch een flesje Amstel. Tot onze verrassing werd er soms ook koel Heineken bier van de tap geserveerd, in diepgevroren glazen. En dat nog wel door zulke mooie Griekse obers. Daar moest op gedronken worden natuurlijk !

Een heel ander soort inwoner van Panoramiti. Wat een betoverende lach. Als je zo geboren wordt, kan het toch bijna niet meer stuk in je leven?

Nederlanders voor een bijna verlaten Grieks klooster op Panoramiti. De kamers worden nu door de RK Kerk aan vnl Griekse toeristen verhuurd. Er is electriciteit stropmend water en een bed voor een stel voor 16 euro per nacht.

Een van de weinige monniken die zich nog in het klooster bevinden.

Symi gezien vanaf de bergzijde. Gekiekt op de terugweg van Panoramiti naar Symi. Met het haventje van Hydra, en Molivos op Lesbos, een van de mooiste haventjes die ik ooit in Griekenland zag. De huizen zijn allemaal tegen een vrij steile bergwand aan gebouwd, en moeten met trappen bereikt worden. Van liften hebben ze hier nog nooit gehoord.

Het werd weer tijd voor een zeiltochtje met de Gan Gan. Aan stuurboord zijde van de boot houdt Dick Koning de zaak goed in de gaten.

De Nederlandse vlag van de Gan Gan wappert fier in de Middellandse wind

Wil Koning en Gre Stroek op het zonnedek van de boot, terwijl ik er in een bootje om heen vaar.

Dick Koning met zijn “Ventopet”. Het is behoorlijk heet hier. We zijn dan ook heel blij met onze hier gekochte “Ventopetten”. De op de klep gemonteerde zonnecellen leveren de elektriciteit waarmee de ventilator wordt aangedreven, waardoor een verkoelende bries in je gezicht waait.

Onze groep, hier nog brandend zonder de Ventopetten tijdens een wandeling.

Het haventje van de gezellige Turkse kustplaats Datca; hier bevinden zich de terrasjes op het strand. De stoel,- en tafelpoten willen nogal eens in het zand wegzakken. Weer eens wat anders.

Het haventje van Datca waar we met onze boot aanmeerden.